De bewaking van de draad aan de Belgische kant werd uitgevoerd door Duitse soldaten (de Grenzschutztruppen) vooral van de Landsturm, maar ook militairen op rust of met herstelverlof, of door soldaten ongeschikt voor het front.

In de sector Lozen – Lommel, over een totaalafstand van ongeveer 36 km, stonden er 20 schakelhuisjes. Tussen de schakelhuisjes patrouilleerden er voortdurend soldaten langs de draad of stonden er schildwachten. 's Nachts werd de wacht meestal verdubbeld. Aan de Belgische zijde van de versperring werd er een patrouillepad aangelegd dat door de grenswachten werd gebruikt voor het wachtlopen en waarlangs de Duitsers zich eventueel per fiets konden verplaatsen.

Als er verdachte personen werden betrapt in de verboden zone, riepen de soldaten een waarschuwing (‘Halt! Wer da?’). Werd er niet op gereageerd, dan mochten zij onmiddellijk schieten.

Aan de versperring waren soms ook alarmbellen aangebracht. Op sommige plaatsen werden zelfs zoeklichten geïnstalleerd of gebruikte men luchtballons. In de schakelhuisjes waren er verklikkerlampjes die een signaal gaven als er iets mis was aan de versperring.

De schildwachten konden dan zien waar er problemen waren. Dan vertrok er een soldaat per fiets om poolshoogte te nemen. Als er een slachtoffer viel of als er een onregelmatigheid optrad, moest de Betriebsleiter onmiddellijk worden gewaarschuwd. Hij was de enige die de spanning mocht laten uitschakelen.